Czas na skuteczną walkę z mową nienawiści!

Czas na skuteczną walkę z mową nienawiści!

Mowa nienawiści – czyli co?

W ostatnich miesiącach, w debacie publicznej pojęcia hate speechu i hate crimes pojawiają się coraz częściej, przede wszystkim z uwagi na toczące się prace nad nowelizacją Kodeksu karnego w tym zakresie. Na samym wstępie warto spróbować zdefiniować tak często używane w języku określenia “mowa nienawiści” lub “przestępstwo z nienawiści”.

Opierając się na definicji Europejskiej Komisji Przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI), można uznać za przestępstwo motywowane nienawiścią każdy czyn zabroniony motywowany nienawiścią lub uprzedzeniami z powodu domniemanej lub faktycznej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej lub z powodu domniemanej lub faktycznej bezwyznaniowości, niepełnosprawności, wieku, płci, orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej1.

Z kolei, bazując na definicji Rady Europy, mową nienawiści będą te wypowiedzi, niezależnie od swojej formy, które szerzą, propagują czy usprawiedliwiają nienawiść rasową, ksenofobię, antysemityzm oraz inne formy nienawiści bazujące na nietolerancji2.

Nowelizacja kodeksu karnego w zakresie przestępstw z nienawiści i mowy nienawiści jest jednym z rządowych projektów ustaw opublikowanych w ostatnim roku. Szczególnie pierwsza, marcowa wersja projektu wzbudziła spore nadzieje, jako odpowiadająca na potrzeby szerokiej grupy osób, w tym osób nieheteronormatywnych i transpłciowych.

Z perspektywy Kampanii Przeciw Homofobii (KPH) nowelizacja ta jest niezbędna – nie tylko przybliży Polskę do realizacji międzynarodowych standardów3, ale przede wszystkim zapewni bezpieczeństwo osobom doświadczającym przemocy. Szczególnie wrażliwą grupą w tym aspekcie są osoby LGBT+, o czym przekonujemy się na co dzień w naszej pracy, również wspierając postępowania sądowe. Proponowane rozszerzenie katalogu przesłanek odnoszącego się do motywacji sprawcy o orientację seksualną i tożsamość płciową (w opublikowanym później projekcie pominięto tożsamość płciową) z pewnością przełożyłoby się na efektywniejsze ściganie i osądzenie sprawców. W ramach konsultacji publicznych zgłaszaliśmy uwagi do projektu nowelizacji i w dalszym ciągu monitorujemy przebieg prac legislacyjnych.

Najlepszy czas na działanie jest teraz!

Sam moment do pracy nad projektem nigdy nie był właściwszy, daje rządzącym szansę na wprowadzenie nowej jakości po poprzednich ośmiu latach, w których docierały do KPH wiadomości o licznych przykładach przemocy fizycznej i werbalnej wobec osób LGBT+. Obserwowaliśmy też homofobiczne i transfobiczne wypowiedzi polityków poprzedniej ekipy rządzącej, wygłaszane przez osoby cieszące się autorytetem. Byliśmy również świadkami aktywnego szerzenia krzywdzącej dezinformacji i homofobii w mediach publicznych.

Wątki “anty-LGBT” w dyskursie publicznym były szczególnie widoczne w 2019 roku. Jak wskazuje Helsińska Fundacja Praw Człowieka w swoim raporcie4, to właśnie stosunek do równouprawnienia osób LGBT+ stworzył “wyraźną oś sporu, wobec której określały się poszczególne ugrupowania polityczne”, a w dyskusji zabierali głos wszyscy – politycy_czki, duchowni, dziennikarze i celebryci. Do najbardziej znanych i jaskrawych przykładów należą niewątpliwie:

● obecny Prezydent Andrzej Duda zadeklarował poparcie dla “ochrony rodzin przed ideologią LGBT5”,
● słowa Ministra Przemysława Czarnka o tym, że “osoby LGBT+ nie są równe innym ludziom6”,
● wypowiedź metropolity krakowskiego o tęczowej zarazie7,
● wyemitowanie w szczycie kampanii wyborczej w 2019 roku przez TVP szkalującego reportażu “Inwazja8”.

W Polsce, tak jak w wielu innych krajach regionu, wypowiedzi osób publicznych aktywnie przyczyniły się do szerzenia mowy nienawiści9.

Liczba przestępstw z nienawiści w Polsce – niedoszacowana?

Kontrowersyjne wypowiedzi medialne nie są jedynymi przykładami przemocy werbalnej wobec osób LGBT+ w Polsce. Określenie jej liczby, tak jak i liczby wszystkich przestępstw z nienawiści motywowanych homofobicznie lub transfobicznie, jest niezwykle trudne. Nie tylko ze względu na brak wskazania orientacji seksualnej i tożsamości płciowej explicite w Kodeksie karnym i co za tym idzie, brak czynów z art. 119 § 1, art. 256 § 1 i art. 257 w statystykach, ale także ze względu na niski współczynnik zgłaszalności takich czynów.

Zgodnie z raportem “Sytuacja społeczna osób LGBTA w Polsce. Raport za lata 2019-202010” autorstwa Centrum Badań nad Uprzedzeniami Uniwersytetu Warszawskiego, Stowarzyszenia Lambda Warszawa i Stowarzyszenia Kampania Przeciw Homofobii, ponad 68% osób badanych doświadczyło przynajmniej jednego rodzaju przemocy.

● Jako najczęściej występującą wskazywano przemoc werbalną (60%).
● Przemoc fizyczna dotknęła 13,72% z osób deklarujących doświadczenie przemocy.
● Przemoc seksualna dotknęła 21,8%.
● Mimo tej skali, jedynie 2,5% czynów zostało zgłoszonym organom ścigania, co wynika w dużej mierze z braku wiary w skuteczność i zaufania do organów ścigania.

Nie mam wątpliwości, że Polska powinna być bezpiecznym krajem dla wszystkich mieszkających w niej osób. Nowelizacja Kodeksu karnego w tym zakresie to dopiero pierwszy – bardzo ważny – krok w tym kierunku. Pamiętajmy jednak, zmiana prawa to nie wszystko – niezależnie od niej, już teraz możemy stawać się coraz bardziej wrażliwi i wrażliwe, reagować na nienawiść w debacie publicznej i wspierać siebie nawzajem.

Źródła:

  1. raport Europejskiej Komisji Przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI) z 2023 roku (https://rm.coe.int/sixth-ecri-report-on-poland/1680ac8c62, dostęp: 21.11.2024)
  2. definicja przywołana w briefingu Parlamentu Europejskiego z 2021 roku (https://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/BRIE/2021/653644/EXPO_BRI(2021)653644_EN.pdf, dostęp: 21.11.2024)
  3. m.in. rekomendacje Komitetu Praw Człowieka ONZ z 2016 r. (https://bip.brpo.gov.pl/sites/default/files/CCPR_C_POL_CO_7_25815%20-%20pol%20-2.pdf, dostęp: 21.11.2024)
  4. “Fake newsy i dezinformacja w kampaniach wyborczych w Polsce w 2019 roku. Raport z obserwacji”, Helsińska Fundacja Praw Człowieka, Warszawa 2020, https://hfhr.pl/upload/2022/01/fake-newsy-i-dezinformacja-w-kampaniach-wyborczych-w-polsce-w-2019-r_-raport-z-obserwacji.pdf (dostep: 21.11.2024)
  5. https://tvn24.pl/wybory-prezydenckie-2020/wybory-prezydenckie-andrzej-duda-podpisal-karte-rodziny-st4607075 (dostęp: 21.11.2024)
  6. https://oko.press/czarnek-o-lgbt-studio-polska (dostęp: 21.11.2024)
  7. https://tvn24.pl/polska/arcybiskup-marek-jedraszewski-teczowa-zaraza-zamiast-czerwonej-ra957818-ls2308295 (dostęp: 21.11.2024)
  8. https://kph.org.pl/komentarz-kph-po-emisji-inwazji-tvp-inwazja-bedzie-ale-na-urny-wyborcze/ (dostęp: 21.11.2024)
  9. zwrócono na to uwagę m.in. w briefingu Parlamentu Europejskiego z 2021 roku (https://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/BRIE/2021/653644/EXPO_BRI(2021)653644_EN.pdf, dostęp: 21.11.2024)
  10. Sytuacja społeczna osób LGBTA w Polsce. Raport za lata 2019-2020, Stowarzyszenie Kampania Przeciw Homofobii, Stowarzyszenie Lambda Warszawa, Warszawa 2021, https://kph.org.pl/wp-content/uploads/2021/12/raport-maly-2019-2020.pdf (dostęp: 21.11.2024)
fot. Karolina Jackowska dla KPH

Annamaria Linczowska

absolwentka prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. Od września 2022 roku w Kampanii Przeciw Homofobii zajmuje się rzecznictwem politycznym, a także koordynuje prowadzone przez Stowarzyszenie działania prawne. Opracowywała opinie KPH do rządowego projektu nowelizacji Kodeksu karnego w zakresie przestępstw z nienawiści i mowy nienawiści.